Vorige week woensdag besloot ik om voor het eerst alleen naar het winkelcentrum te gaan. Toen ik uit school kwam kleedde ik me snel om en daarna ging ik richting de bushalte. Ik maakte me geen zorgen om naar het winkelcentrum te gaan maar wel voor de terugweg aangezien de 2 bushaltes erg dicht bij elkaar liggen. Ik was er rond half 5 maar de winkels gingen om 6 uur al dicht. Voor mij ging het niet om het winkelen maar meer om te kijken of ik er zelf kan komen en zodat ik een beetje weet waar alle winkels zijn. Ik was blij dat de weg terug ook goed ging want nu wist ik zeker dat ik gewoon naar het centrum kon als ik dat graag wilde. Toen ik thuis kwam lag mijn jongste zusje huilend op de grond. Eerst dacht ik dat ze ruzie had gehad met haar zus maar toen ik hoorde dat mijn gastmoeder met het ziekenhuis aan het bellen was wist ik dat het niet goed was. M’n gastvader vertelde dat ze ruzie had gehad met haar zus en dat ze haar van de bank had afgeduwd en toen met haar hoofd tegen de muur was aangekomen en dat toen m’n gastmoeder haar oppakte ze voor ongeveer 15 seconde stopte met adem halen en blauw werd. In de tijd dat de ambulance er was, was er al niets meer aan haar te zien dat er iets gebeurd was maar moest ze toch worden nagekeken omdat ze even stopte met adem halen. Nadat ze een aantal testjes had gedaan (wat ze eigenlijk best leuk vond om te doen) kwamen nog 2 mensen van het ziekenhuis bij haar kijken want ze wisten niet wat er aan de hand was. Ze namen haar mee naar het ziekenhuis om haar voor de zekerheid door een dokter te laten onderzoeken. Omdat ze niet zeker wisten of ze daar moest blijven slapen ging ik samen met mijn gastvader m’n andere gastzusje naar iemand anders brengen waar ze zou blijven slapen. Gelukkig kwam ze rond 10 uur weer thuis en was alles goed.

Vorige week zaterdag moest ik weer om 7 uur opstaan omdat ik met andere exchange studenten naar Pleasure Island zou gaan. Om 8 uur bracht m’n gastvader mij, m’n gastmoeder en m’n gastzusje naar het treinstation. Terwijl we aan het wachten waren voor de trein hoorde ik opeens iemand mijn naam roepen. Het was een andere exchange student. Lea komt uit Oostenrijk en heeft ook een gezin in Doncaster alleen woont ze helemaal aan de andere kant. Met z’n vieren gingen we naar Cleethorpes waar Lea en ik werden opgehaald door onze lokale begeleider en m’n gastmoeder en gastzusje naar het centrum gingen om te shoppen. Bij de ingang van het park moesten we wachten op de andere omdat wij de enige waren die op tijd waren. Toen iedereen er was maakte we een groepsfoto en gingen we het park in. Omdat niemand wist wat voor attracties er waren gingen we eerst in de slakken. Je zit dan in een karretje met z’n tweeën en moet dan fietsen om vooruit te komen. Ik zat samen met een ander Nederlands meisje en we dachten dat het geen probleem zou zijn voor ons omdat we altijd thuis zoveel gefietst hebben. Snel bleek dat we dat verkeerd hadden gedacht. We hadden allebei al een hele tijd niet meer gefietst en dat voelde we stiekem wel een klein beetje in onze benen. Daarna gingen we op zoek naar een attractie met een beetje meer actie. Ze hadden een attractie waarbij je op je buik lag en het net als een reuzenrad ging draaien. Het was het eerste rondje van de dag en het leek ons wel leuk om te doen. Wat ik niet wist is dat het niet een beetje scheef ging maar geheel recht stond zodat het leek alsof je een duikvlucht naar beneden maakt. Toen ik dacht dat we eindelijk klaar waren voelde ik opeens dat we naar achter gingen. En terwijl ik eerst dacht dat het niet erger kon, was achteruit toch veel erger. We deden nog een paar attracties en daarna gingen we buiten het park fish and chips eten. Daarna deden we nog een paar attracties waaronder The Gravitron. Je staat dan met z’n alle met je rug tegen de muur en dan gaat het hele ding heel hard ronddraaien. Doordat het zo snel ronddraait kan je jezelf na heel even omhoog duwen en blijf je in de lucht hangen. Het voelt heel vreemd want het lijkt alsof je zweeft maar je kan je armen en benen bijna niet van de muur krijgen. Het was super grappig om een keer te doen maar wel echt heel vreemd want je was daarna ook helemaal niet duizelig. Daarna gingen we naar de uitgang waar onze lokale begeleider ons weer stond op te wachten. Hij bracht Lea en mij weer terug naar het treinstation en omdat we net te laat waren voor de trein gingen we samen even naar het strand en daarna een ijsje eten. Toen we terug gingen kwamen we mijn gastmoeder en gastzusje weer tegen en met z’n alle gingen we terug naar Doncaster. Het was echt super leuk om iedereen weer even te zien en te praten over hoe het met hun gaat en hun gastgezin.

Vorige week zondag begon als een ‘gewone’ dag. Toen ik ‘s ochtend naar beneden ging zat Heidi op de bank. Ze zou voor 2 weken bij ons komen terwijl haar opa en oma op vakantie zijn. Nadat we kennis hadden gemaakt gingen we de nieuwe ouders van m’n jongste gastzusjes ontmoeten. Daarna gingen we uit lunchen en boodschappen doen. Om 10 uur ging m’n gastmoeder naar bed en rond 11 uur gingen m’n gastvader en ik ook naar bed. Ik was m’n spullen aan het opzoeken om te gaan douchen en opeens hoor ik iemand op m’n deur kloppen. Het was m’n gastvader en hij zei dat er iets niet goed was. Mn gastmoeder snurkte heel vreemd en wilde niet wakker worden. We belde het ziekenhuis en al snel stond er een ambulance voor de deur. Ze wisten niet wat er aan de hand was en waarom ze bijna niet wakker wilde worden dus besloten ze haar mee te nemen naar het ziekenhuis. In de tijd dat ze haar meenamen was het al 12 uur geweest en ik moest ook nog douchen. Toen ik klaar was met douchen was ik wel gelukkig al weer bijgekomen van de schrik. Mn gastmoeder kwam om half 5 weer thuis maar daar heb ik niets van gemerkt want ik was zo moe dat ik diep in slaap was. Rond 5:45 hoorde ik weer iemand op m’n deur kloppen. Mn gastvader kwam binnen en zei dat het weer niet goed ging. Ze had weer hetzelfde als de eerste keer. Weer belde we het ziekenhuis en ze namen haar weer gelijk mee naar het ziekenhuis. Om 6:15 lag ik weer in m’n bed maar ik kon natuurlijk niet meer slapen van de schrik. In de ochtend hielp ik m’n gastvader met m’n gastzusjes klaar maken voor school. Toen ik voor de deur stond van de meiden met wie ik naar school ga vertelde hun moeder dat het een studiedag was en dat we niet naar school hoefde. Ik ging maar weer terug naar huis en speelde nog heel even met m’n gastzusjes voordat ze naar school gingen. M’n gastvader ging naar het ziekenhuis dus ik zou voor de rest van de dag alleen thuis zijn. Ik wilde niet de hel dag in het huis zitten dus besloot ik om naar de stad te gaan om de rest van de winkels te bekijken. Toen ik weer thuis kwam was m’n gastvader ook thuis alleen ging hij weer terug naar het ziekenhuis na 5 minuten. ‘s Avond kwam hij weer thuis samen met m’n gastmoeder omdat ze niet wisten wat het was. Mn gastmoeder vertelde dat m’n gastzusjes niet meer terug zouden komen en dat Heidi niet meer zou komen deze 2 weken. Ik vond het erg jammer dat iedereen opeens weg was maar gelukkig zal ik m’n jongste gastzusje iedere donderdagavond op de Youth club blijven zien.

Vandaag hadden we de verjaardag van m’n gastmoeders kleinzoon. Hij werd 6 en ze hadden een zaaltje afgehuurd. Veel mensen waren uiteindelijk toch niet gekomen dus het was best rustig maar wel gezellig. Ze hadden een tafel met allemaal lekkers en ze hadden een springkussen afgehuurd en die in het zaaltje gezet. Toen het was afgelopen gingen we even wat drinken bij een vriendin van m’n gastmoeder waar Heidi nu slaapt. Thuis gekomen aten we ons avondeten maar ik liet de hele tijd van alles vallen. Ik liet eerst de dop van een fles drinken in m’n glas vallen en daarna viel m’n oordopje uit m’n oor en zo in de kaassaus. Nadat alles weer schoon was besloot ik maar om snel m’n blog af te schrijven en daarna ga ik ook weer lekker slapen. Morgen ben ik hier al weer een maand en zijn er nog maar 9 maanden over. Het voelt alsof ik hier net ben maar tegelijker tijd voelt het ook alsof ik hier al zo lang ben. Mijn eerste maand was in ieder geval super en ik weet zeker dat de komende 9 ook super zullen zijn.